Aforrando Miseries

Anden (dalgunos) funcionarios del Principéu esmolecíos por nun tener esti añu la tradicional xinta de navidá que se facía'l vienres qu'antecedía a la fiesta de la (aproximao) muerte del iviernu. Esti añu la cosa yera dar exemplu, dixeron los políticos, pues consacaba mui mal la crisis económico cola folixa de los trabayaores de l'alministración autonómico. Ta bien.

Cuando 'l yá xubiláu Juan Morales, "co-equipier" del programa de RNE "No es un día cualquiera" tuvo la feliz idea de mangar nel portal internético d'esi programa la frase que dicin que dixo'l filósofu griegu ISÓCRATES de xuro que nun sabía 'l gran favor que facía a munchos que, diciendo lo mesmu qu'aquél gran gallu de la quintana inteleutual (espero) nun teníen la verba afayaízo pa espresalo. En realidá Isócrates pronostica la muerte de la democracia y esclaria les causes d'ello.

Yo, que nun tengo les lluces d'aquél, acordio col pronósticu y tengo l'atrevencia d'amestar otra: la hipocresía. Cierto qu'ella pue considerase como pecáu "minor" pero atopo que, mire a ú mire, ye la hipocresía'l sangre de la democracia. Y mesmo que la babayez, que cuando universaliza invisibiliza, asina alcuentro a la hipocresía y a los hipócrites perfeutamente ausentes, prima facie, de la sociedá. Y, por embargu, ye aquélla, y son éstos, los que mueven los filos del poder y los sos malfadiaos daos.

Cuando trabayaba nel Serviciu Públicu d''Emplegu del Principáu, una paisanina, que llaboraba como cocinera con contratos puntuales, daba gracies a les comíes de fin de navidá del Principéu pues, gracies a ella, el restaurante La Campana, ente otros, contratábala unes selmanes enantes d'elles pa preparar el convite. Los políticos, AGORA, cuando ven les oreyes del "llubu" del non-consumu, afalen a la xente pa comprar, mercar, gastar porque, claro, ello mueve'l rabil de la gran rueda económico.

L'Alministración ye un ente gastaor, nun cría riqueza solo la distribúi. Te quita les perres y, nel meyor de los casos, inviérteles o gástales en serviciu públicu. Pa min ta nidio que'l gastar l'Alministración unes poques perres nuna comida (más bien probe, curtia y manifiestamente meyorable) ye una forma de devolver a la sociedá parte de la plata que primero arrampuña n'impuestos, tases y precios públicos, y too ello en forma de salariu de cocineres, camareros y el comeniente beneficiu industrial del empresariu. Pero la hipocresía ye la hipocresía.

En realidá les males llingües (nun tengo dulda dala de que son les meyores llingües) dicin que'l curtiu aforru de nun facer eses comides nun ye otra cosa que dirixir eses perres a pagar los dineros del plus d'ALTU CARGU que-y dan a direutores xenerales y demás gandaya político de l'Alministración del Principéu que, polo visto, quexaron porque ciertos funcionarios, pola mor del pagu de lo que se llama "carrera profesional" (cosa que vien de lo que los políticos espeyaron na llei que s'entitula "Estatutu Básicu del Emplegáu Públicu") ganaben más qu'ellos. Probinos.

Un funcionariu, por parásitu que paeza, tiróse años preparando una oposición, presentándose a ella y aprobando. Cualquier ciudadanu pué presentase si tien ganes y enfotu. Esa persona tuvo d'enfrentase con otros ciudadanos y, en base a esfuerzu y méritu personal, ganar el puestu de trabayu. Por embargu, un direutor xeneral, un conseyeru, en resume, un políticu que remana un cargu de confianza, nun algama'l puestu de trabayu por méritu o capacidá y, muncho menos, n'igualdá d'oportunidaes. Ta aende por amigu, cliente o mafiosu, vaiga usté a saber, dependiendo del partíu políticu (que son, mayormente, sociedaes mercantiles clientelares nada democrátiques) que lu encuma al puestu.

En fin, Isócrates fala del fin de la democracia por causes tan válides entóncenes como agora pero pa min que ye la hipocresía'l sangre que. perdiéndose n'hemorraxa, lleva a la democracia al cagüercu. Y, sinón, al tiempu.

Costante Álvarez