LLIBRU 3 D'EL GARRAPIELLU"

16-11-2007

PRESENTACIÓN DEL VOLUME 3

DE CUENTOS DE LA TERTULIA CULTURAL

"EL GARRAPIELLU"

Ayeri tuvi na llibrería "ALBORÁ" de Xixón pa la presentación del llibru recopilatoriu de los premios de la Tertulia Cultural “El Garrapiellu”. Tratábase del númberu 3, que recueye los premios dende l’añu 2003 al 2006. Tenía de tar porque, grandonismu mediante y sinceridá toa, soi ún de los premiaos, el primeru de toos por ser el del añu más vieyo.

Tuvi notros alcuentros d’esti calter y, tamién, d’El Garrapiellu lliterario mas reconozo qu’ésti foi el que más me prestó. Ún de diente encambrioláu diría que por ser de los premiaos pero non, n’home non, puesto que l’intre gozosu del premio (de cosiderase asina) vieno na cafetería d’El Café Xixón, allá alantrones del tiempu pasáu, nun fríu mes del 2003 cola entrega del (curtiu, pa qué lo negar) cheque n’€uros y el reconocimientu de la presidenta de la Tertulia.

Ayeri prestome porque taba l’impagable y polifacéticu criador de sigo mesmo y de la irrealidá cromático, Ánxel Nava. Esti nenu vistíu d’home, n’amor platónicu con mascota amortayada (y quiciabes alter-egu), la silente Mariquina la Galana, siempres que lu sentí (de sentimientu, non d’oyíu) tuvo l’aquél de plasmame cola so gayola de vivir. Almiro a esti creativu y xulgo que pena en sitiu xeográficu inxusto: notru pais taría encumáu nel particular Párnasu Nacional.

En fin, arrodiáu de xente, los más d’ellos conocíos, glorié de les pallabres del presentaor Chema Vega (peñáu a un estilu “siux” comedíu o de “marine” en prudente retirada), del editor del llibru (VTP) y del, anecio otra vuelta, impagable y xenial Ánxel Nava qu’espurrió, grande y agradablemente, na desplicación de les ilustraciones a pluma que fexo (parez que nello tamién ayudó Mariquina la Galana) y qu’acompanguen a los cuentos.

Nava fexo de desintenebraor de los arcanos, claves y “grafo-glifos” que mangare en cada retratu, neses auténtiques ventanes espirituales a les qu’asomar primero de llier el cuentu. Ventanes qu’abrin antoxana al conceutu y paisaxe del rellatu.

Y más nada. Taben los de siempre. Los necesarios. Los voluntarios de la llevadera esclavitú de la llingua. Los bonos. Los meyorables.

Toos yeren y, pémeque tamién, yeren toos.

Costante Álvarez